การที่เราจะทำอาหารออกมาแต่ละอย่างนั้นเราต้องใช้ใจในการทำนั้นเอง และเราต้องดูด้วยว่าทำให้ใครกิน เพราะว่าเรื่องรสชาติของอาการนั้นต้องมาจากการปรุงรสชาติของใจล้วนๆ เนื่องจากคนเป็นพ่อครัวต้องใช้ใจในการทำอาหารอยู่แล้ว เพราะถ้าเขาคิดแค่ว่าทำเสร็จก็คือจบนั้น แสดงว่าเขาไม่ใช่พ่อครัวที่แท้จริง เนื่องจากเขานั้นไม่ได้เรียนรู้ในการเป็นพ่อครัวมานั้นเอง เพราะว่าอาหารแต่ละจานแต่เราต้องปรุงแต่งและใส่ส่วนผสมต่างๆ ลงไปนั้น
เราก็ต้องควรที่จะใช้ฝีมือขอองเราจริงๆ ที่สุดความสามารถออกมานั้นเอง เพราะว่าการทำอาหารเราต้องตั้งใจทำและพิถีพิถันในการปรุงรสชาติ ให้อาหารจานนั้นออกมาเป็นที่สุดของอาหารที่เราตั้งใจจะมอมให้ลูกค้านั่นเอง เพราะหัวใจหลักๆ ของการเป็นพ่อครัว คือใส่ใจทุกรายละเอียดของอาหารทุกจาน เนื่องจากอาหารที่เราทำขึ้นมาในแต่ละจาน เราต้องมอบความรู้สึกดีๆ ให้กลับลูกค้าที่มารอรับประทานอาหารของเรานั้นเอง โดยการที่จะเป็นเชฟที่เก่งนั้นต้องมความรู้ ในเรื่องของวัตถุดิบในการที่จะมาปรุงอาหารแต่ละจานนั้นเอง ซึ่งพ่อครัวใหญ่หรือเชฟใหญ่นั้นจะต้องตรวจสอบรายการอาหารให้ถูกต้องแล้ว และยังเป็นคนที่ต้องดูแลเรื่องอาหารอีกด้วย ซึ่งการทำอาหารในแต่ละจาน ให้ออกมารสชาติที่อร่อยทุกจานคงเป็นไปไม่ได้ เพราะบางจานจะมีรสชาติ เค็ม หวาน เผ็ด แตกต่างกันออกไป ก็เหมือนใจคนถ้าชีวิตขาดความหวานคุณก็ต้องหาของหวานหรือน้ำตาลมาเติมนั้นเอง แต่ถ้าคุณอยากได้รสชาติที่เผ็ดคุณก็สามารถแต่งหน้าแต่งตัวเผ็ดๆ ได้แล้ว
ซึ่งแต่ถ้าเป็นอาหารถ้าบางงคนชอบรสชาติที่หวานก็สามารถตักน้ำตาลปรุงลงไปในจานได้ ซึ่งการที่เราใช้ใจในการทำอาหารนั้น เราก็จะสามารถปรุงแต่งอาหารลงไปได้เช่นกัน เพราะหลายๆ เหตุผลที่เรานั้นใช้ในการทำอาหารที่ต่างกันออกไป ตามรสชาติที่ลูกค้าขอมานั่นเอง เพราะถ้าลูกค้าบอกว่าขอเปรี้ยวๆ นะเราก็เพิ่มความเปรี้ยวลงไปได้นั้นเอง แต่การเติมรสชาตินั้นเราก็สามารถเติมลงไปในขอบเขตของคำว่าพอดีนั้นเอง เพราะว่าการกำหนดรสชาติของอาหารก็อยู่ที่ปลายช้อนของเรานั้นเอง ว่าจะส่งความรู้สึกหรือรสชาติของอาหารให้อร่อยและถูกปากของลูกค้านั้นเอง การปรุงอาหารที่ดีและการทำอาหารที่ให้ได้คุณภาพนั้น เราต้องปรุงมาจากข้างในและเลือกวัตถุดิบที่ดีมีคุณภาพนั้นเอง มาใส่ในอาหารของแต่ละจานนั้นเอง ซึ่งหัวใจของพ่อครัวก็คือปรุงอาหารที่ดีและให้ลูกมีความสุขก็พอแล้ว